آرش صالحی
ارقامی که از فساد مالی در حوزه هنر‌های نمایشی در سینما و تلویزیون ایران مطرح می‌شود میلیاردی است. ورود سرمایه‌های کثیف به سینما مربوط به امروز و دیروز نمیشود. پشت پرده پولهای کثیف در سینما، از فیلمهای “هیچ کجا هیچ کس” ، “سیزده” و “نقش و نگار” با پولهای اختلاسگرِ وابسته به سپاه و طیف احمدی نژاد، یعنی بابک زنجانی تا سریال “شهرزاد” با پولهای وابستگان دولت اخیر، یعنی سیدهادی رضوی و محمد امامی و ساخت فیلم های کوچک و بزرگ با پولهای بادآورده آقازاده های یک شبه پولدار شده ادامه دارد.
“داریوش بابائیان” ، تهیه کننده میگوید: وقتی بابک زنجانی نیت خود را برای سرمایه گذاری در صنعت سینما برملا ساخت، حدود۲۰۰ فیلم نامه توسط کارگردانان و تهیه کنندگان مشهور ایران روی میز بابک زنجانی قرار گرفت و تلفن او دائما توسط اهالی سرشناس سینما زنگ میخورد!
این موارد وقتی قابل تامل می‌شود که آثار تولیدشده از سوی نهادهای حکومتی مورد حمایت قرار می‌گیرند. یعنی افرادی در نهادهای حکومتی مانند سپاه، پشت پرده پروژه‌ها قرار می‌گیرند که از طریق آنها میلیاردها تومان پول، که عمدتا متعلق به بودجه عمومی‌کشور است، حیف و میل یا پولشویی می‌شود.
“ابراهیم داروغه‌زاده” معاون سابق نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی و دبیر دو دوره جشنواره حکومتی فیلم فجر، درخصوص پولشویی در فیلمسازی اعتراف می نماید: کل سرمایه در گردش سینمای ایران حدود ۲۰۰ میلیارد تومان در سال است. وقتی کسی ۱۱ هزار میلیارد تومان اختلاس کرده، چطور این میزان را می‌تواند باظرفیت سینما پولشویی کند؟ فردی ۱۱ هزار میلیارد تومان متهم به اختلاس است، بانک سرمایه و وزارت آموزش و پرورش متهم اصلی این مورد از پولشویی هستند، چرا آنها را ول کرده‌اند، چسبیده‌اند به فیلم سازی!
“مسعود ده‌نمکی” از چهره های جناح راست هم اعتراف نموده که: «دستمزد بازیگران به قدری بالا رفته که بدون پول کثیف نمیشود فیلم ساخت!»
“محسن تنابنده” هم معتقد است: «حرف زدن در رابطه با پول کثیف راهی به جایی نمی‌برد، چون جزء لاینفک صنعت فیلم سازی در ایران است»
تلویزیون هم از این قاعده مستثنی نبوده است و پروژه‌های بسیاری در این سازمان عریض و طویل بوده اند که هزینه و نحوه تولید آنها با اما و اگرهای بسیاری مواجه بوده است. فیلم و سریال‌ها و برنامه های تلویزیونی پرهزینه ای که تهیه کنندگی‌شان به افراد وابسته مانند فرج‌الله سلحشور، ابراهیم حاتمی کیا، مهران مدیری، رامبد جوان و احسان علیخانی سپرده شد و در نهایت هم به لحاظ سودهای غیرمتعارف، ساختار یا محتوا اعتراض‌های بسیاری به دنبال داشت.
فساد مالی در بدنه سینما و تلویزیون در حالی رو به گسترش است که عملا هیچ نهادی بر مسائل مالی آن نظارت نمی‌کند. در این آشفته بازار، بسیاری از هنرمندان و عوامل سینما می‌گویند، از گردش مالی ۲۳۱میلیارد تومانی سینمای ایران در سال گذشته، چیزی نصیبشان نشده است و بسیاری از اهالی نامدار سینما، ناچار به کار در مشاغل پیش پا افتاده غیر مرتبط با هنرشان شده اند.
وقتی کمی از دورتر به این ماجرا بنگریم، مشاهده می نماییم که فساد مالی کشف شده در عرصه فرهنگی فیلم و سریال، در مقابل هزاران میلیارد تومان بیت المال مردم که در ساخت صدها فیلم و سریال ایدئولوژیک آخوندی حیف و میل شد مبلغی نیست. نظام استبدادی طی ۴۰سال گذشته، هزینه ساخت فیلم و سریالهایی را از جیب مردم پرداخت، که بجز سلطه منفی بر اذهان عمومی هدفی نداشت. فیلم و سریالهایی که سعی داشته است، عملکرد منفی، همچنین تفکرات غلط و جعلی آخوندها را مثبت، قانونی و مشروع جلوه دهد، تا آنها بتوانند با در اختیار داشتن زمام فکری جامعه ، هرچه بیشتر و بیشتر خون مردم را بمکند!