شصت و هفتمین قطعنامه در محکومیت نقض حقوق بشر در ایران با ۷۹ رای موافق، ۳۲ رای مخالف و ۶۴ رأی ممتنع در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید.
این قطعنامه با پيشنهاد کانادا و حمایت شماری از کشورها از جمله آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه ارائه شده بود.
در این قطعنامه «نسبت به افزایش اجرای حکم اعدام به ویژه اعدام زندانیان سیاسی»، «اعمال مجازات اعدام علیه افراد زیر سن قانونی»، «فشار فزاینده علیه اقلیتهای مذهبی»، «نقض حقوق زندانیان سیاسی از جمله عدم دسترسی آنها به وکیل»و «اخذ اعترافات اجباری» در نظام حاکم بر ایران ابراز نگرانی شده است.
قطعنامه سازمان ملل از حکومت ایران خواست افرادی که برای دفاع از حقوق بشر و آزادیهای خود زندانی شده اند، به ویژه معترضانی که در تظاهرات صلحآمیز آبان۹۸ و دی ماه بازداشت شده اند را آزاد کند و احکام سنگین صادر شده، از جمله اعدام و حبس های طولانی، علیه معترضان را لغو کند.
این قطعنامه همچنین از رژیم ایران خواسته به آزار و تبعیض مخالفان و اقلیتها، بازداشتهای خودسرانه، و شکنجه و سایر رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز، یا مجازات اعتراضات مسالمتآمیز و زندانیان سیاسی پایان دهد.
وزارت خارجه کانادا نیز پس از تصویب این قطعنامه اعلام کرد که همچنان خود را به دفاع از حقوق بشر متعهد میداند و به همکاری با جامعه بینالمللی برای پاسخگو کردن جمهوری اسلامی به دلیل اقداماتش ادامه میدهد.
دبیرکل سازمان ملل متحد نیز در مهرماه سال جاری در گزارشی «نقض مکرر و شدید» حقوق بشر در ایران را «مایه نگرانی جدی» دانست.