یک مهندس نرم افزار به بیبیسی اطلاع داده که در کلانتریهای استان سینکیانگ چین، هوشمصنوعی و فناوری شناسایی صورت، برای تشخیص وضعیت عاطفی افراد بر روی اویغورها نصب و به کار گرفته شده است.
وی با ارایه پنج عکس از زندانیان اویغور که این سامانه هوش مصنوعی رویشان آزمایش شده گفته است: “دولت چین از اویغورها برای آزمایشهای مختلف استفاده میکند، دقیقا همانطور که از موش در آزمایشگاه استفاده میشود”.
او کار خود در نصب دوربین در کلانتریها را اینگونه شرح داد: “ما دوربینهای تشخیص عواطف را در سه متری سوژه قرار میدادیم. مثل دستگاه دروغسنج است ولی با فناوری بسیار پیشرفتهتر”.
او گفت ماموران پلیس از “صندلی مهار” استفاده میکردند که در کلانتریهای سراسر چین بهوفور بکار میروند؛ صندلیهایی با”حلقههای فلزی” که دور مچ دست و قوزک پا “قفل” میشوند.
این مهندس نرمافزار شواهدی ارائه داد که نشان میدادند سامانه هوش مصنوعی چگونه یاد میگیرد کوچکترین تغییر در حالت صورت یا منافذ پوست را شناسایی کند. به ادعای او، این نرم افزار برای “پیشداوری بدون هیچ مدرک معتبر” طراحی شده است و یک نمودار دایرهای ترسیم میکند و در آن وضعیت ذهنی منفی یا اضطراب فرد را به رنگ قرمز نشان میدهد.
در سینکیانگ ۱۲ میلیون اویغور زندگی میکنند که بیشترشان مسلمان و دائم زیر نظر هستند. اردوگاههایی که دولت چین “مراکز بازآموزی” میخواند و فعالان حقوق بشر آن را اردوگاههای اجباریِ بسیار امنیتی میدانند، در این استان قرار دارند.