
بر اساس اعلام رئیس سازمان مدیریت بحران کشور، بر اثر تصادفات جاده ای، سالیانه حدود ۱۷ هزار نفر کشته و ۲۵۰ هزار نفر دچار آسیب میشوند؛ از میان قشر آسیب دیده حداقل ۱۰ درصد دچار معلولیت میشوند.
برآوردها نشان میدهد که فقط هزینههای گونانگو هر فردی که در اثر حادثه یا تصادف دچار آسیبهای نخاعی یا جسمی میشود، حداقل ماهانه ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است که سازمانهای حمایتی، فقط میزان ناچیزی از این هزینه ها را متقبل میشوند.
به طور متوسط سالیانه حدود ۲۵۰۰ نفر از شهروندان دچار آسیب نخاعی میشوند که بیش از ۵۰ درصد آنها ناشی از حوادث جادهای است. تحقیقات و ارزیابی های حوزه تصادفات جاده ای، عوامل یا منابع ریشه ای تصادفات را سه عامل انسان، جاده و وسیله نقلیه ذکر می کنند.
در ایران؛ اما، جاده و وسیله نقلیه دو عامل بسیار پر رنگ در بروز تصادفات رانندگی هستند.
کاهش بودجه راهسازی در ایران روند ترمیم جادهها را با مشکل روبهرو کرده است و هر سال به شمار نقاط حادثهخیز جادهها افزوده میشود.
در آبان ماه پارسال سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای اعلام کرده بود که هزار و ۵۸۵ نقطه حادثهخیز را در ایران شناسایی کرده که از این میزان فقط حدود پانصد نقطه اصلاح و ایمن شده است.
مهندسی غلط راههای ایران از مشکلات این جادهها محسوب میشود. حتی بسیاری از جادههای ایران دارای علائم رانندگی نیست و خطوط استاندارد جادهای در آنها وجود ندارد.
مشکل آسفالت معیوب هم از دیگر ایرادهای جادههای ایران است.
از سویی دیگر خودروهای بیکیفیت تولید داخل را مسئولان به ارابههای مرگ و نعشکش توصیف کردهاند.
اسلامپناه رییس سازمان ملی استاندارد ایران گفته است: کف استانداردهای جهانی برای خودروسازان تدوین شده؛ اما آنها از اجرای همین حداقلها هم با بهانههای مختلف سر باز میزنند.
کمال هادیانفر، رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی نیز اعلام کرد: «در حادثه بهبهان، کیسه هوای هیچکدام از ۵۹ خودرویی که تصادف کردند، باز نشد. این چه خودرویی است که ما داریم. چرا ارابه مرگ تولید می کنیم؟ دستگاههای مسئول باید برکیفیت خودروها نظارت کنند. چرا استانداردها رعایت نمیشود؟»
او البته، مشکل را به ماجرای پشت پرده خودروسازان و مافیا مربوط دانست.
یک نماینده مجلس نیز گفته است: در ایام نوروز امسال بیش از ۶۰۰ نفر در جادهها کشته شدهاند، تا کی قرار است ارابههای نعشکش را در جادهها داشته باشیم.