شبکه کلمه| پانزده روز پس از آغاز اعتصاب غذای ۴ زندانی عقیدتی اهلسنت محبوس در زندان وکیل آباد مشهد، وضعیت جسمانی آنان بشدت بحرانی گزارش شده است.
بنا به نوشته وبسایت” سنی‌نیوز”، در صورت عدم توجه عاجل مسئولان به خواسته‌ی زندانیان اعتصاب کننده، وضعیت جسمی آنان بشدت در خطر می‌باشد.
مولوی عبدالحكيم گرگيج، فرهاد شاكری، عبدالحسين (عبدالله) مزرعه و حسین وارسته، چهار تن از زندانیان عقیدتی اهلسنت هستند که از تاریخ دهم اسفند ۱۴۰۱ دست به اعتصاب غذا زده‌اند ؛ خواسته‌ی این زندانیان، رسيدگی فوری و منصفانه به پرونده قضایی خود و آزادیشان پس از چندين سال بلاتكليفی می‌باشد.
مولوی گرگیج از بابت اتهامات “بغی از طریق عضویت در گروه سلفی حزب الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهلسنت ایران”، حسین وارسته سلیمانی به اتهام “بغی از طریق عضویت در گروه تکفیری و سلفی داعش” و فرهاد شاکری فرزند خواجه نیاز به اتهام بغی از طریق “عضویت در گروه سلفی حزب الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهلسنت ایران” هر سه به اعدام محکوم شده‌اند.
عبدالحسین (عبدالله) مزرعه نیز از نوکیشان اهلسنت می‌باشد.
یک منبع مطلع پیشتر اعلام کرده بود؛ “حسن حیدری، بازپرس اول پرونده، خود شخصا آنان را با شلاق شکنجه و تهدید می‌کرد. همچنین فرهاد شاکری در اعتراض به بلاتکلیفی خود به مدت ۴ ماه و ۱۷ روز دست به اعتصاب غذا زده بود اما مسئولان نسبت به خواسته‌های وی بی‌توجه بودند و تنها به او سرم تزریق می‌کردند و به همین روش زنده نگه داشته می‍‌شد تا حکم اعدام برای او صادر کنند!”
حسین وارسته سلیمانی نیز اعلام کرده است پس از گرفتن تامین از سوی سپاه از افغانستان وارد ایران شده اما برخلاف تامین داده شده بازداشت و نهایتا به اعدام محکوم شده و حکم وی در دیوان عالی کشور نیز تایید شده است.
پیشتر نیز گروهی از زندانیان عقیدتی اهلسنت ازجمله این چهار زندانی، در نامهای خطاب به آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل و جاوید رحمان، گزارشگر ویژه امور حقوق بشر در ایران تاکید کردند؛ اگر پیشتر در برابر «احکام ظالمانه» صادر شده علیه این زندانیان، «اقدام قاطعی» از سوی جوامع بین‌المللی صورت می‌گرفت، «امروز شاهد این نبودیم که خانواده‌های دیگری داغدار و یا انسان‌های بی‌گناه دیگری در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس شوند و خانوادهای بی‌شماری در پریشانی بسر برند.»
گفتنی است در تاریخ ۱۱ دیماه ۱۳۹۹ تعدادی از هم‌بندی‌های این چهار زندانی با نامهای حمید راست بالا، کبیر سعادت جهانی و محمدعلی آرایش، در شرایطی که خانواده آنان از ملاقات آخر محروم بوده‌اند بصورت ناگهانی اعدام شدند.