شبکه کلمه| با اینکه دو هفته از جنگ بین غزه و اسرائیل می‌گذرد، اما در ایران واکنش‌ها رنگ رسمی و دولتی دارد و زیر پوست شهر، هیچ گونه حرکتی دیده نمی‌شود.
این مواضع سست و بیمارگونه در جامعه ایران، سبب انتقاد ها در طیف های مختلف شده است.
این درحالیست که اخبار غزه هنوز در صدر اخبار است و در پنج قاره جهان، فریادها و اعتراض‌ها با شدت جریان فزاینده دارد. تظاهرات صدهزارنفری در قلب اروپا چشم‌ها را خیره کرده است.
درهمین زمینه روزنامه اصلاح طلب شرق چاپ تهران درباره دلایل این موضوع گزارشی تهیه کرده است که قسمتی از آن بدین قرار است:
دل مردم ایران از فجایع غزه خون است اما آگاهانه آن را بروز عمومی نمی‌دهند؛ چراکه به تجربه دریافته‌اند احتمال برداشت و استفاده جناحی از آن وجود دارد.
جامعه‌شناسان دغدغه‌مند، بارها هشدار داده‌اند که برخی سوء عملکردها، وجدان جمعی ایرانیان را بیمار کرده است.
دکتر جواد کاشی، جامعه‌شناس برجسته، چه خوب این بیماری اجتماعی را درک کرده و انذار داده است که ما مردم ایران، بیش از ماجرای غزه، نیازمند تماشای خود هستیم؛ سرمایه بزرگ و گرانی میان ما آب شده و از دست رفته است.
کرختی و انجماد احساسات جامعه ایرانی درباره فجایع غزه و جنایات اسرائیل، آگاهانه و نتیجه سال‌ها بی‌محلی به خواست عمومی و انباشت نارضایتی نزد افکار عمومی است. اصولا متصدیانی که اکنون بر مسند امور اجرایی هستند، شناخت در حوزه فرهنگ و رسانه و هرآنچه را ذیل اینها بگنجد، تخصص نمی‌دانند تا به متخصص آن رجوع کنند. پس عجیب نیست که شاهد چنین رفتارهای جمعی باشیم و تازگی هم ندارد.
رسانه‌های بزرگ مخصوصا صداوسیما، از جمله متهمان اصلی‌اند که در طول سال‌های گذشته، باوجود تذکرات متعدد کارشناسان دلسوز و متخصصان افکار عمومی، سیاست ناصوابی را دنبال کرده و مردم را در مسیر تقابل قرار داده‌اند. آنتن تلویزیون در اختیار کسانی قرار گرفته که با دیدگاه‌های مردم و علاقه و نگرش آنها فاصله بسیاری دارند.