✍️ اجلال قوامی، با انتشار یادداشتی درباره رفتار نادرست با دایه شریفه نوشت:
🔸از قدیم تا به الان این رسم اخلاقی بوده و هست که اگر خانواده ای به سوگ عزیزی نشست دیگران و به ویژه آنانی که داغ عزیزی دیده اند به دیدارشان می روند و خود را شریک مصیبت آنان می دانند و به همدردی با بستگان خانواده عزادار می پردازند.کجای دنیا سراغ دارید که این حق همدردی و شریک غم بودن خانواده ای با خانواده دیگر را مانع شوند؟ در هیچ قاموس نمی گنجد که برای تسلا دادن به خانواده ای عزادار اما و اگر بیاورند.بر همین اساس دایه شریفه به عنوان مادری که داغ دیده است در این سال ها همواره در کنار این خانواده ها بوده است و سنگ صبوری برای آن ها.مادر پیری که خود داستان پر غصه ای است که رنج و درد بخشی از زندگی او بوده است.حال با چه ادله و منطقی مانع دیدار دایه شریفه با یک خانواده داغدار می شوند مانده ایم.به راستی عزاداری و دیدار دو مادر داغدیده چرا برای برخی ها سنگین و گران است و آن را بر نمی تابند؟