شبکه کلمه| کامبیز نوروزی، حقوقدان در یادداشتی در مورد پلمپ شهر کتاب نوشت: شهر کتاب مرکزی که از مهمتریت مراکز فرهنگی در عرضه کتاب است پلمپ شد.
وقتی کتابفروشی را می‌بندند؛
سانسور در شدیدترین شکلش علیه کتاب و فیلم اعمال می‌شود و حتی آثار کسی مانند شفیعی کدکنی و بزرگانی مانند او با بی‌سابقه‌ترین ممیزی باید مدتها منتظر مجوز انتشار بمانند؛
فهرستی بلند بالا از هنرپیشه‌ها و کارگردانهایی وجود دارد که اجازهٔ کار سینمایی ندارند؛
و ….
شعار فرهنگ دادن حکمرانی شوخی تلخی است که تنها اثرش باز کردن میدان برای بی‌هنرهایی است که گاه یادآور حکایت معروف سعدی‌اند:
شیادی گیسوان بافت که من علوی‌ام و با قافله حجاز به شهری در آمد که از حج همی آیم و قصیده ای پیش ملک برد که من گفته ام
نعمت بسیارش فرمود و اکرام کرد تا یکی از ندمای حضرت پادشاه که در آن سال از سفر دریا آمده بود گفت من او را عید اضحی در بصره دیدم معلوم شد که حاجی نیست.
دیگری گفتا پدرش نصرانی بود در ملطیه پس او شریف چگونه صورت بندد و شعرش را به دیوان انوری در یافتند.
محدودیت‌های وسیعی که در حوزه فرهنگ می‌گذرد فاقد مبانی حقوقی است و نشانی از رعایت آزادی‌های مشروع ندارد و نقض آشکار آزادی بیان است.